De kalkoenen

Kerstmis was in aantocht en daarover gaat volgend verhaal.
We wilden kerstkalkoen eten in Algerije waar wij toen werkten. We, dat zijn mijn vrouw en ikzelf. We hadden daar een twintigtal Europese hongerige mondjes, excuseer, grote monden, te voeden.

We waren enkele dagen voor Kerstmis en iedereen verwachte dat er kalkoen op het menu zou staan. Nu is (was) dat in een land als Algerije niet zo evident.

Ikzelf had wel drie kalkoenen die als opruimdienst fungeerden, kalkoenen eten alles, maar de beestjes waren nog wat te klein om te dienen als gevulde kalkoen.

Ja, het zou dus wat anders worden maar wat ? Carrefour’s of Delhaize’s hadden ze daar nog niet uitgevonden. Om enkele verse sardines te bemachtigen moest je tweehonderd kilometer rijden !!!

We zouden naar de markt gaan in Batna, een stad een honderdtal kilometer zuidwaarts om eens te kijken wat daar zoal te vinden was.

Wandelend over de markt, wat zien we daar, tientallen levende kalkoenen in een geïmproviseerde ren en de verkoper stond er midden in. Hij was gemakkelijk herkenbaar aan zijn rode muts.

Dus toch kalkoen voor kerstmis!

Ik kies er de twee dikste uit, we spreken de prijs af, kalkoenen zijn duur nietwaar, zeldzaam in Algerije, ja, ja…!!

Dus probleem opgelost.. maar hoe geraak ik met twee levende kalkoenen naar huis ? Honderd kilometer over de bergen met twee rondfladderende kalkoenen in de auto? De verkoper stelt voor om de dieren ter plekke te slachten en dan kan ik ze gemakkelijk meenemen. Goed idee dat moest ik dan ook niet meer zelf doen.

Wel zegt hij, de verkoper, ga verder uw boodschappen doen en tegen dat jullie hier terug zijn zullen de kalkoenen geslacht zijn en gepluimd ! In de prijs begrepen.

Over service gesproken...!

Mij goed, dat was nog een gemakkelijke regeling. We gaan dus verder inkopen doen, wat kaas en zo, die daar ook verkrijgbaar was en nog wat dranken, cognac en champieper en zo verder… kaarsen voor de kerstboom en wat gekleurde linten...

Nu nog de kalkoenen ophalen. De verkoper stond glimlachend te wachten met twee schriele beestjes, in elke hand één, niet veel groter dan een daags voordien volwassen geworden kip…

Ja, dat waren absoluut de kalkoenen die ik gekozen had. Durfde ik ook maar te twijfelen aan de verkoper zijn eerlijkheid, een hardwerkende vader van dertien kinderen en arme bezitter van vijf schapen en slechts drie vrouwen..?  Een kalkoen ziet er wel groot uit maar eens gepluimd blijft er niet veel van over, enzovoorts, enzovoorts... Veel kon ik niet inbrengen, er was geen enkel bewijs mogelijk dat hij mij mooi aan het afzetten was !

Uiteindelijk hebben de gebraden kalkoenen, geflambeerd met cognac en overgoten met "sauce Archiduc"  toch goed gesmaakt maar de porties mochten iets groter geweest zijn.

Als kerstboom, geen kerstmis zonder kerstboom, hebben we na lang zoeken een kromgegroeide, knoestige den gevonden, het was de enige die in een straal van twintig kilometer te vinden was.. Dennen gedijen niet zo goed in het zand van de Sahara.  

Het afhakken van een boom werd in Algerije streng bestraft. Groen, en vooral bomen, waren aldaar een zeldzaam verschijnsel. Als dieven in de nacht zijn we het boompje gaan omhakken met de keukenbijl. Het is trouwens ook ’s nachts gebeurd.

Mooi was het boompje niet maar met de linten uit de merceriewinkel, de kaarsjes, vastgemaakt met ijzerdraad en enkele roodgeverfde gloeilampen was het de mooiste kerstboom van heel Algerije....

Of we ook stille nacht, heilige nacht gezongen hebben herinner ik mij niet meer.
De volgende dag bleek de cognac op te zijn!