donderdag 6 augustus 2015

De grote wijnroof




Waar zal ik het vandaag even over hebben?

Misschien over de grote wijnroof ?

Deze middag aan tafel kwam het verhaal over de "grote wijnroof" plotseling weer boven water. Ik zat naast een leraar wijnkennis gezellig te tafelen. Hij begon lyrisch te praten over Château Petrus, La Conseillante, Cheval Blanc maar ik dacht plots aan Château Mouton Rotschild !

Het verhaal mag nu wel verteld worden want de persoon waarover het hier gaat is ondertussen reeds lang overleden.

Een vriend van ons was toentertijd restauranthouder, annex wijnhandelaar. Hij had zeer goede relaties met heel gekende wijnproducenten vooral in de Elzas. Hij was een vriendelijke, sympathieke jongeman maar toch met zo een heel klein beetje wat gangstermanieren en “trucare, foefelare” was zijn specialiteit.

Als wijnhandelaar had hij onder andere connecties met de gebroeders Dourthe in de Haut-Médoc. Daar was niets fout mee. Dourthe is een gereputeerd wijnhuis dat nog steeds bestaat.

We hadden een afspraak verkregen bij Dourthe.  Wij, dat waren hijzelf, zijn echtgenote en ikzelf en mijn vrouw. Eén van de broers Dourthe had er voor gezorgd dat wij ook een bezoek zouden kunnen brengen aan het Château Mouton Rotschild.

Voor wie niet weet wat Château Mouton Rotschild is; dit is het nec plus ultra, het neusje van de zalm, gesitueerd in Pauillac, het Médocgebied, regio Bordeaux.

Dan in de namiddag op weg naar Mouton.

We werden er ontvangen als prinsen en we krijgen een speciale rondleiding begeleid door de Belgische “maître de chai”, de  keldermeester !!! Dit was in het begin van de jaren zeventig.

Hij leidt ons overal rond, we mogen proeven van elke wijn, van elke jaargang, van alles en nog wat, grandioos om zoiets te kunnen meemaken!!!

Zelf de “œnothèque”, mochten we samen met de 'maitre de chai' bezoeken. De œnothèque is het heilige der heiligen, een speciale kelder, vol spinnenwebben, waar alle grote wijnen uit de omgeving en van hun eigen kasteel bewaard worden voor het nageslacht. Zoals een bibliotheek maar dan met flessen wijn. Zeer indrukwekkend was het allemaal. Flessen van 1900 tot de laatste jaartallen liggen er gestockeerd, ook van de omliggende 'châteaux'. Het kapitaal dat daar vergaard ligt is gewoon niet te schatten !

Een recente fles “Mouton Rotschild" had toen een waarde van ongeveer 400 à 500 Franse frank. Dus nu zoiets als 60 tot 75 €. Een fles van 1973 kost nu bij benadering 1000 euro... Een recente fles, later dan het jaar 2000 kost 'maar' 500 of 600 euro.

Maar ik ben even afgedwaald!

Bij het verlaten van de kelder begon vriend wijnhandelaar zich lichtjes zenuwachtig te gedragen en draaide mij plotseling twee flessen wijn in mijn handen met de boodschap ; maak dat je buiten komt !!!

Wat was er gebeurd ? Wel mijnheer de wijnmarchand had eventjes twee flesjes naar eigen keuze gepikt uit de “oenotheque” voor eigen consumptie maar kon de flessen niet naar buiten smokkelen want hij moest toch nog plechtig afscheid nemen, handjes schudden en zo…

Hij had de flessen onder zijn jas verstopt. Ik had ze nu in mijn handen…

Ikzelf kon toch ook moeilijk zeggen, kijk eens hier mijnheer Rotschild, uw invité heeft een paar flessen wijn gepikt uit de œnothèque  maar ik geef ze nu terug. Hoe de flessen dan echt buiten geraakt zijn weet ik niet meer, ik was totaal van de kook…

Tot slot, er was dus één fles wijn per echtpaar. Eén voor hem één voor ons. We zouden ze dan “gezellig” samen opdrinken.

Tijdens de wintermaanden hebben we de flessen dan opengemaakt. De mijne heeft me absoluut niet gesmaakt ! Ik herinner mij ook niet meer welke wijn het juist was of welke jaargang.

De christelijke regel dat gestolen goed niet gedijt, geldt blijkbaar nog altijd !

Geen opmerkingen:

Een reactie posten