Ik werkte destijds bij een zeer bekende
traiteur. De zaak bestaat nu nog maar onder een heel andere vorm.
Op een zondagnamiddag was er een soort
“Vlaamse kermis maaltijd” gepland door één of andere organisatie, welke het was
ben ik al lang vergeten.
Het was een groot gezelschap, een tachtigtal
personen.
Iedereen was binnen en zat aan tafel, het
feest kon beginnen…
In de keuken had ik een “pak” margarine (
godbetert, margarine) in een grote braadslede in de oven geschoven om ze te
laten smelten om er nadien de bloedworsten in te bakken. Dit is in de huis- en
tuinkeuken niet de gewone manier van doen maar in grootkeukens wordt deze
manier van bakken of braden veel toegepast.
En toen…plotseling: alle licht valt uit, ook
in de keuken. Het was zondagnamiddag, en uiteraard nergens een elektricien in
de buurt te vinden!
Er werkte toen een kelner in de zaak; Frans,
hij is later nog technicus bij de VRT geworden, en die gaat op zoek naar de
oorzaak van de panne en inderdaad een tiental minuten later : fiat
lux…het werd weer licht.
Ondertussen was in de oven dat “pak” margarine
gevaarlijk oververhit maar ik had het niet bemerkt omdat het donker was !
Op het ogenblik dat het licht terug aanfloepte,
zie ik walm blauwe rook uit de oven komen, ik open de deur van de oven om te
kijken wat er gebeurt en de braadslede met de verbrande margarine erin vliegt spontaan
in brand!!!
Onmiddellijk volgt er een hevige vuilvettige rookontwikkeling.
Ik sluit terug de oven om de zuurstoftoevoer te verminderen maar de boel begon
toen nog erger te roken… Een kelner loopt naar zijn auto, die voor de deur
stond en haalt er een blusapparaat uit. Deur van de oven open: weer vlammen en kelner
Bob spuit het blusapparaat leeg in de brandende oven.
De vlammen doven maar er ontstaat nu een witte
rook die blijkbaar zwaarder is dan de lucht en die zich verspreidt over de keukenvloer
en stilaan hoger en hoger stijgt en een waar mistgordijn opbouwt. Stilaan
waadden we door een zee van witgrijze rook en de rook steeg maar en bleef maar
stijgen, stilaan komen alleen nog onze hoofden boven de rook uit…Klein Mitteke,
de afwasvrouw, was al onzichtbaar geworden…
Tenslotte heeft iemand alle deuren en vensters
opengegooid en stilaan zakte de rook weer weg…
De braadslee die ondertussen niet meer brandde
snel naar buiten gekieperd en of er nadien nog bloedworst werd opgediend
herinner ik mij niet meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten