woensdag 5 augustus 2015

Gerookte bloedworsten




Ik werkte destijds bij een zeer bekende traiteur. De zaak bestaat nu nog maar onder een heel andere vorm.
Op een zondagnamiddag was er een soort “Vlaamse kermis maaltijd” gepland door één of andere organisatie, welke het was ben ik al lang vergeten.
Het was een groot gezelschap, een tachtigtal personen.
Iedereen was binnen en zat aan tafel, het feest kon beginnen…

In de keuken had ik een “pak” margarine ( godbetert, margarine) in een grote braadslede in de oven geschoven om ze te laten smelten om er nadien de bloedworsten in te bakken. Dit is in de huis- en tuinkeuken niet de gewone manier van doen maar in grootkeukens wordt deze manier van bakken of braden veel toegepast.
En toen…plotseling: alle licht valt uit, ook in de keuken. Het was zondagnamiddag, en uiteraard nergens een elektricien in de buurt te vinden!
Er werkte toen een kelner in de zaak; Frans, hij is later nog technicus bij de VRT geworden, en die gaat op zoek naar de oorzaak van de panne en inderdaad een tiental minuten later :  fiat lux…het werd weer licht.

Ondertussen was in de oven dat “pak” margarine gevaarlijk oververhit maar ik had het niet bemerkt omdat het donker was !
Op het ogenblik dat het licht terug aanfloepte, zie ik walm blauwe rook uit de oven komen, ik open de deur van de oven om te kijken wat er gebeurt en de braadslede met de verbrande margarine erin vliegt spontaan in brand!!!
Onmiddellijk volgt er een hevige vuilvettige rookontwikkeling. Ik sluit terug de oven om de zuurstoftoevoer te verminderen maar de boel begon toen nog erger te roken… Een kelner loopt naar zijn auto, die voor de deur stond en haalt er een blusapparaat uit. Deur van de oven open: weer vlammen en kelner Bob spuit het blusapparaat leeg in de brandende oven.
De vlammen doven maar er ontstaat nu een witte rook die blijkbaar zwaarder is dan de lucht en die zich verspreidt over de keukenvloer en stilaan hoger en hoger stijgt en een waar mistgordijn opbouwt. Stilaan waadden we door een zee van witgrijze rook en de rook steeg maar en bleef maar stijgen, stilaan komen alleen nog onze hoofden boven de rook uit…Klein Mitteke, de afwasvrouw, was al onzichtbaar geworden…

Tenslotte heeft iemand alle deuren en vensters opengegooid en stilaan zakte de rook weer weg…
De braadslee die ondertussen niet meer brandde snel naar buiten gekieperd en of er nadien nog bloedworst werd opgediend herinner ik mij niet meer!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten