woensdag 12 augustus 2015

Nog steeds van den hond.




Enkele maanden na de eerste hondensoep bij de paters is er nog een tweede sessie gekomen.
We woonden toen in Gummi, een stad ongeveer 250 kilometer ten zuiden van de hoofdstad Seoul in Zuid Korea. Gummi of Kummi is de stad waarvan de omgeving 'Korean Silicon Valley" genoemd wordt. De fabrieken van "Samsung" zijn onder andere daar gevestigd.

We hadden er al vlug kennis gemaakt met Herbert, weer een missionaris. Nu was het een Duitse pater benedictijn. Hij woonde in een klein huisje, dicht bij een klein kerkje. Hij was een echte missionaris maar toch wel een levensgenieter.
Om in zijn levensbehoeften te voorzien had hij een klein “fabriekje” waar cementen snelbouwblokken werden gemaakt. Dit werk liet hij verrichten door een oude Koreaanse man.
Ondanks dat wij maar een goed half jaar in Gummi gewoond hebben, hebben wij daar echt dolle avonturen meegemaakt vooral doen toedoen van Herbert! Onder andere, het hondensoupeetje nummer twee.

Hetzelfde scenario als vorige keer. Nu had de oude man een restaurant, gespecialiseerd in hondensoep, gereserveerd. We waren met een twintigtal personen die hondensoep wilden proeven en het restaurant was voor alle andere bezoekers gesloten. Herbert en de oude man waren er natuurlijk bij uitgenodigd.
Eén Duits koppel dacht dat de uitnodiging een grap was, hond eten, grapje zeker !
Zij zijn verontwaardigd terug naar huis gegaan en hebben hun poedeltje eens extra vertroeteld.
Dit maal mochten ook de vrouwen meekomen, het restaurant was toch gesloten voor het Koreaanse publiek. Maar de vrouwen kregen geen hondensoep, voor hen was er geitenragout klaargemaakt. Hondensoep is niet voor vrouwen, zo simpel is dat... een vrouw eet geen hond!

Weer dezelfde ervaring als de eerste keer; lekker is anders! Misschien zit het toch tussen de oren, maar we hadden het toch maar weer eens beleefd en een memorabele avond meegemaakt. (De alcohol had daar zeker wat mee te maken...)
De vrouwen waren gelukkiger, zij vonden de geitenstoverij best smakelijk. Herbert en de oude Koreaan hebben er van genoten.

Overgoten met de nodige “kaoling”, dat is een sterke, slecht smakende alcohol, ging de hondensoep er wel in. Op een zeker ogenblik komt de serveerster, of was het de eigenares, de zaal binnen met een klein schaaltje met daarop een langwerpig stukje vlees, een beetje worstvormig.
Zij vroeg wie de eregast was !

Ogenblikkelijk ging er een alarmlampje knipperen, die Koreanen eten dan ook alles… alarm !
Na een korte beraadslaging hebben we de oude Koreaan tot eregast gepromoveerd, wat zeker geen slechte keuze was. Hij was de oudste van het gezelschap en had toch het feestje geregeld en zo paste het ook in de Koreaanse traditie.
Hij kreeg dus het lekkere hapje. Ik zie nog altijd het beeld voor mijn ogen van de man die het verdacht stukje vlees smakelijk zat af te knagen. Maar er bleek een beentje in het worstje te zitten.
Was het dan toch niet wat we dachten dat het was ?

Toch, het was de penis van de hond maar er was een beentje ingestopt op het stukje vlees recht te houden. Grote hilariteit bij de vrouwen die nu naar eigen zeggen, eindelijk begrepen hoe alles in mekaar zit.
Ik heb het beentje later meegenomen naar België en daar door een slager laten controleren.
Hij wist het niet onmiddellijk maar dacht dat het om het scheenbeen van een geit ging, waarschijnlijk juist gedacht.
Ik heb dit "penisbeen" nog lang in mijn bezit gehad maar ben het nu kwijt.

Jaren nadien toen het internet algemeen toegankelijk werd en steeds meer informatie vrijgaf, ontdekte ik plotseling dat een "penisbeen" werkelijk bestaat!
Maar in "onze" penis zat wel degelijk een geitenscheenbeen. Het was niet het natuurlijke bot.

Dit zegt Wikipedia : Het penisbot of penisbeen (baculum, os penis) is een bot dat wordt aangetroffen in de penis van veel zoogdiersoorten, waaronder een groot deel van de roofdieren en knaagdieren en enkele soorten primaten. Bij andere zoogdieren, waaronder buideldieren, hyena's, haasachtigen en de mens, ontbreekt het penisbot.

Sommige diersoorten, bijvoorbeeld verschillende soorten galago's, zijn enkel goed van elkaar te onderscheiden door de vorm van het penisbot. De walrus heeft het langste penisbot, met een lengte van rond de zestig centimeter.

Dit was het laatste honden-eten verhaal. ’t Zal later nog wel over andere beestjes gaan.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten