Enkele maanden na de
eerste hondensoep bij de paters is er nog een tweede sessie gekomen.
We woonden toen in
Gummi, een stad ongeveer 250 kilometer ten zuiden van de hoofdstad Seoul in Zuid
Korea. Gummi of Kummi is de stad waarvan de omgeving 'Korean Silicon Valley"
genoemd wordt. De fabrieken van "Samsung" zijn onder andere daar
gevestigd.
We hadden er al vlug
kennis gemaakt met Herbert, weer een missionaris. Nu was het een Duitse pater benedictijn.
Hij woonde in een klein huisje, dicht bij een klein kerkje. Hij was een echte
missionaris maar toch wel een levensgenieter.
Om in zijn
levensbehoeften te voorzien had hij een klein “fabriekje” waar cementen
snelbouwblokken werden gemaakt. Dit werk liet hij verrichten door een oude
Koreaanse man.
Ondanks dat wij maar
een goed half jaar in Gummi gewoond hebben, hebben wij daar echt dolle
avonturen meegemaakt vooral doen toedoen van Herbert! Onder andere, het
hondensoupeetje nummer twee.
Hetzelfde scenario
als vorige keer. Nu had de oude man een restaurant, gespecialiseerd in
hondensoep, gereserveerd. We waren met een twintigtal personen die hondensoep
wilden proeven en het restaurant was voor alle andere bezoekers gesloten.
Herbert en de oude man waren er natuurlijk bij uitgenodigd.
Eén Duits koppel
dacht dat de uitnodiging een grap was, hond eten, grapje zeker !
Zij zijn
verontwaardigd terug naar huis gegaan en hebben hun poedeltje eens extra
vertroeteld.
Dit maal mochten ook
de vrouwen meekomen, het restaurant was toch gesloten voor het Koreaanse
publiek. Maar de vrouwen kregen geen hondensoep, voor hen was er geitenragout
klaargemaakt. Hondensoep is niet voor vrouwen, zo simpel is dat... een vrouw
eet geen hond!
Weer dezelfde ervaring
als de eerste keer; lekker is anders! Misschien zit het toch tussen de oren, maar
we hadden het toch maar weer eens beleefd en een memorabele avond meegemaakt.
(De alcohol had daar zeker wat mee te maken...)
De vrouwen waren
gelukkiger, zij vonden de geitenstoverij best smakelijk. Herbert en de oude Koreaan
hebben er van genoten.
Overgoten met de
nodige “kaoling”, dat is een sterke, slecht smakende alcohol, ging de
hondensoep er wel in. Op een zeker ogenblik komt de serveerster, of was het de
eigenares, de zaal binnen met een klein schaaltje met daarop een langwerpig
stukje vlees, een beetje worstvormig.
Zij vroeg wie de
eregast was !
Ogenblikkelijk ging
er een alarmlampje knipperen, die Koreanen eten dan ook alles… alarm !
Na een korte
beraadslaging hebben we de oude Koreaan tot eregast gepromoveerd, wat zeker
geen slechte keuze was. Hij was de oudste van het gezelschap en had toch het
feestje geregeld en zo paste het ook in de Koreaanse traditie.
Hij kreeg dus het
lekkere hapje. Ik zie nog altijd het beeld voor mijn ogen van de man die het verdacht
stukje vlees smakelijk zat af te knagen. Maar er bleek een beentje in het
worstje te zitten.
Was het dan toch niet
wat we dachten dat het was ?
Toch, het was de
penis van de hond maar er was een beentje ingestopt op het stukje vlees recht
te houden. Grote hilariteit bij de vrouwen die nu naar eigen zeggen, eindelijk
begrepen hoe alles in mekaar zit.
Ik heb het beentje
later meegenomen naar België en daar door een slager laten controleren.
Hij wist het niet
onmiddellijk maar dacht dat het om het scheenbeen van een geit ging,
waarschijnlijk juist gedacht.
Ik heb dit "penisbeen"
nog lang in mijn bezit gehad maar ben het nu kwijt.
Jaren nadien toen het
internet algemeen toegankelijk werd en steeds meer informatie vrijgaf, ontdekte
ik plotseling dat een "penisbeen" werkelijk bestaat!
Maar in
"onze" penis zat wel degelijk een geitenscheenbeen. Het was niet het
natuurlijke bot.
Dit zegt Wikipedia : Het penisbot of penisbeen (baculum, os
penis) is een bot dat wordt aangetroffen in de penis van veel zoogdiersoorten,
waaronder een groot deel van de roofdieren
en knaagdieren en enkele soorten primaten. Bij andere zoogdieren, waaronder
buideldieren, hyena's, haasachtigen en de mens,
ontbreekt het penisbot.
Sommige diersoorten, bijvoorbeeld verschillende soorten galago's, zijn
enkel goed van elkaar te onderscheiden door de vorm van het penisbot. De walrus
heeft het langste penisbot, met een lengte van rond de zestig centimeter.
Dit was het laatste
honden-eten verhaal. ’t Zal later nog wel over andere beestjes gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten