Toen ik die morgen uit mijn tent gekropen kwam
stond hij daar. Een knappe gespierde militair.
Hij had een klein zwart snorretje... en hij droeg een tweekleurig uniform, zoiets dat
hier ook wel eens een “battle dress” genoemd wordt, versierd met veel latten en
strepen plus een Franse vlag. Hij keek met een bedenkelijk gezicht naar een
kaart, een stafkaart, vastgemaakt op een plankje.
Toen hij me zag, keek hij hoopvol op...
Het voorval speelde zich af ergens in de
Franse Provençe, ondertussen ook weeral vele jaren geleden.
Ik was daar als een soort “chef fourier” voor
verscheidene jeugdgroepen die er op kamp kwamen. Daarvoor moest ik zelf niet
veel doen maar één ding was mijn vaste taak: ’s morgens brood gaan halen voor
het ganse kamp. Zo ook vandaag.
Daarom was ik ook steeds als eerste wakker. Vroeger
noemde ik dit uur van opstaan “in het
holst van de nacht” maar achteraf beschouwd is kwart na zeven toch een
deftig uur om er uit te komen....
Snel even naar het toilet, in zoverre dat een
kamptoilet, een HUDO, zo kan genoemd worden. De tanden even afschrobben om de
slechte smaak van de goedkope wijn van de avond voordien weg te borstelen. De
rest van het toilet maken komt later wel,... soms toch...
Dan op zoek naar een auto, kwestie van naar de
bakker te kunnen rijden.
Naast het knalgele Volkswagen busje stond hij, de
chef van het Franse leger, met de stafkaart !
Of ik Frans sprak? Ja, ja zo een beetje, loog
ik.
Ik verstond hem perfect maar je weet maar
nooit.
Of ik de streek een beetje kende ?
Zoals mijn broekzak maar dat vertelde ik ook
niet. Oui, oui, moest volstaan.
Of ik hem naar een bepaald punt dat hij
aanwees op de kaart wou brengen ?
Het was een omweg van enkele kilometer voor
mij maar het was nog vroeg, de jeugdgroepen zouden wel even kunnen wachten.
Hij grommelde nog wat tussen zijn tanden, van
verloren, weg kwijt en zo nog wat...ook iets over “mes camerades”...
Goed wij weg....!
Of ik zeker weet waar we naar toe moeten? Evidemment...!
Na een scherpe bocht in de weg vraagt hij of ik even wil stoppen.
Ik dacht dat hij een plasje wou doen...
Maar plotseling komen uit het struikgewas een
tiental tot de tanden gewapende militairen als duivels uit een doosje te
voorschijn. ( Ik weet echt niet hoeveel het er waren.)
Met radiozenders, kalasjnikov’s , bommen en
granaten als bagage.
De zijdeur van de bus vloog open en tien
seconden later was er van de groep militairen niets meer te bespeuren. En toch,
ze waren allemaal in het Volkswagen busje...
Zeer goed gecamoufleerd door opblaasbare
rubberbootjes, strandmatjes en allerlei andere varia. Dat soort rommel lag
altijd in de auto. Geen militair meer te bespeuren....
De grote chef ging terug naast mij zitten en
begon commando’s te geven.
Zijn toon veranderde compleet! Hij was nu de
chef en ik had te gehoorzamen. Zoniet !?
Dood met de kogel? Wie weet?
Eerst hoorde ik hem nog zeggen tegen zijn
compagnons dat ze nu zeer goed gecamoufleerd zaten in een knalgeel Belgische
busje met Belgische nummerplaat...
Hij bekeek mij nog eens goed en gaf toen het
bevel: “donne ta chemise !”...
Ik begreep echt niet wat er gebeurde en hoorde het in het Provençaalse
Keulen donderen, en was daardoor zodanig
in de war dat ik maar gehoorzaamde. Even halt gehouden en mijn hemd
uitgetrokken. Hij drapeerde dat netjes over zijn uniform....
Gelukkig was het een pas gewassen hemd.
Achter de zetel van de voorste bank vond hij nog
een Lierse tits*, een strohoed, en zette die op zijn hoofd. Ikzelf zat aan het
stuur in mijn “onderlijfke”....
Ik begon er wel wat met mee te leven....Wat
zijn die mannen toch zinnens....?
Gevaar liep ik niet. Dat was honderd procent
zeker. Het waren reguliere Franse militairen, maar zijzelf hadden iets
uitgehaald dat niet helemaal kosjer was. Daar was ik nu het slachtoffer van en
kon alleen maar raden wat er verder zou gebeuren.
Daarna gaf de commandant de opdracht om naar
het dorpje Montagnac te rijden. Of ik de weg kende?
Zeker, die kende ik blindelings....ja maar
niet over de grote weg, hier tussen de lavendelplantages door...commandeerde de
grote chef.
Ik was nu geheel overgeleverd aan zijn
commando’s...
Goed. Dan zal ik het spelletje maar meespelen!
Toen we bijna in Montagnac aankwamen stond er een
zwaar Frans legervoertuig dwars over de invalsweg geparkeerd. De reactie van chef snor: “reculez,
reculez, achteruit, achteruit, weg van hier....!!!
Of ik een andere invalsweg kende ?
Die weg ook geprobeerd. Daar stond evenwel een
legervoertuig dat de baan afsneed....
Weer van : reculez, reculez , enz...
Toen begon mijne frank te vallen. Euro’s
bestonden toen nog niet!
De kerels die ik bij had waren waarschijnlijk
“de slechten” en mochten niet door hun
collega’s gezien worden....of zo iets...’t Was mijn fantasie maar... Mogelijk hadden ze 's nachts geslapen in plaats van te marcheren en hadden ze nu een lift gevonden?
Wij zijn ongezien door Montagnac gekomen en de
verdere tocht ging vlot. Geen problemen.
Maar de rit ging verder door een holle weg en
om de honderd meter stond er een Franse militair, machinegeweer in aanslag en
die keken neer op dat gewone Belgisch busje dat daar toevallig passeerde....
De chauffeur in zijn onderlijfke en de begeleider
met een blauw geruit hemd aan en een tits op zijne kop...!
Op een zeker ogenblik vraagt chef militair of
ik weet of we ergens door een stukje bos zouden rijden?
Ja, ja !!!
Stop daar dan, beveelt hij!
Ik ben dan braafjes gestopt in t‘ bos...
Vous avez,
trente secondes pour debarquer....! Dat was tegen de
compagnons…..
Dat is het laatste wat ik van de militairen gehoord
heb!
Dertig seconden later was de auto, leeg !
Ik ben nog eens gaan kijken of ze per toeval
geen kalasjnikov vergeten zouden zijn, maar ’t was noppes...
Ik hoop dat alles voor hun goed verlopen is.
Tout van bien maintenant ?
Later....
De scoutjes stonden allemaal ongeduldig
te wachten....waar blijft die foerier nu...???
Ze hebben allemaal hun brood gekregen.... Le pain
militaire !
Grappig detail is ook nog dat er even later,
in de voormiddag, verscheidene legervliegtuigen, straaljagers, Mirages, over
het kampement gevlogen kwamen.
Vrienden hebben mij dan de raad gegeven om me
te verstoppen want dat “ze” mij aan het zoeken waren.
* Een 'tits' is een platte strohoed. oorspronkelijk
afkomstig uit Panama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten